کتاب مجموعۀ شعر بانگ سکوت

من چنینَم که نمودم[۱]…

پیشه‌ام شاعری نیست

هرگز نانِ شعر را لب نجنبانده‌ام

و چشمِ انتظارِ کلامَم

ستایش را

در کلاه از سر گرفتنِ کسی

نجسته است

و در ترازوی محبت

پاره سنگی از شعر

در بساطم نبوده است

و در پی نواله‌ای

کِبرْ خندِ غاصبْ منصبی را

به دریوزه

نیفتاده‌ام

و در چارسوقِ معرفت

به لوطی گری و نوچه‌گی

گُذری به نام نزده‌ام

تنها

گاهی

عصیانِ درد را

و فورانِ احساس را

و بهتِ اندوه را

روزنی

گشاده‌ام

و اگر

زادِ راهِ تمنّایم را

متاعی بوده است

در جامه‌ی عریانی

بی‌خیالِ خیلِ سُخره‌خواران

بی‌عَلَم‌کَردنِ هراسه‌ی

لفاف‌های

تو در توی ابهام و منزلت

بر مناره‌ی

تنهایی‌ام

جار

زده‌ام

[۱]. وام گرفته از حضرت حافظ